آموزش پاراگلایدر
سلام به دنیای پرواز خوش آمدید
پرواز یکی از بزرگترین رویاهای بشر تا به امروز بوده است .
برای پرواز راه های بسیار زیادی می باشد اما یکی از راحت ترین و لذت بخشترین راهها پاراگلایدار می باشد.
هواپیما کوچکی که هر فرد می تونه داشته باشه هرکجا که دلش بخواد میتونه بال خودشو باز کنه و به پرواز در بیاد لذت در آسمون بی کران بودن نصیب افرادی میشه که شهامت پرواز دارند
پاراگلایدر با وجود هیجان و آرامش یکی از امن ترین رشته های دنیا به شمار می آید .
بر خلاف تصور بعضی از افراد این رشته ای جذاب شاید خطر آفرین باشد اما این تصور کاملا غلط هست به این دلیل که این رشته جز امن ترین رشته های دنیا شناخته شده است.
آشنایی با دوره های آموزش پاراگلایدر
بیگینر یا مقدماتی Beginner
دوررہ بیگینر یا مقدماتی : اولین دوره آموزشی پاراگلایدینگ است در این دوره به هنرجو پرواز آموخته میشود . او می تواند Takeoff، پرواز و فرود را انجام دهد. البته این کار با حضور مربی و کمک مربی انجام پذیر است . شروع این دوره با کلاس های عملی و تئوری بوده . کلاس های عملی از آشنایی با چتر و وسائل پروازی شروع شده، سپس کار کردن با چتر در زمین صاف و بعد در سطح شیب دار و تپه کوتاه، سپس پرواز دو نفره آموزشی به همراه استاد و در آخر ارتفاع بلند می باشد.
دوره نوایس یا مستقل Novice
دومین دوره آموزشی پاراگلایدینگ است . برای این دوره تعداد ۲۰ پرواز فنی بلند و ۲۰ ساعت ریورز و ۸ ساعت کلاس تئوری در نظر گرفته شده که هنرجو پس از قبولی در آزمونهای عملی و تئوری و ارائه تحقیق، میتواند به تنهایی بدون حضور مربی و با کمک مربی محل را آنالیز کند Takeoff ريورز و یا فوروارد ، Takeoffکرده، مسیر پروازی را انتخاب و با اجرای اصولی ترافیک پترن در نزدیکی مرکز زمین سایت، فرودی زیبا و ایمن داشته باشد. و به او تکنیکهای کم کردن ارتفاع در شرایط ویژه نیز آموخته میشود، که به همین علت دوره نوایس مرحله بسیار مهمی از سابقه پروازی یک خلبان به شمار می آید.
دوره اینترمدییت یا متوسطه Intermediate
سومین دوره آموزشی پاراگلایدینگ است در این دوره هنرجو توانایی ارتفاع گرفتن و تاپ لند را پیدا می کند. هنرجو باید بتواند تا بالاترین نقطه یک ترمال بالا برود. بخوبی توانایی مانورهای کم کردن ارتفاع را داشته باشد و برای دریافت گواهینامه آن علاوه بر قبولی در آزمون عملی و تئوری ، تحقیق خود را نیز بایستی ارائه دهد. خلبانان سطح متوسطه میتوانند به عنوان کمک مربی فعالیت نمایند.
دوره ادونس یا پیشرفته Advanced
دوره ادونس یا پیشرفته دوره ای است تخصصی برای خلبان مسابقه ای ، در این دوره خلبان یاد می گیرد چگونه از پاراگلایدر خود برای پیمودن مسافت
های طولانی تر استفاده کند. خلبان پیشرفته کسی است که توانایی پیمودن حداقل ۳۰ کیلومتر را داشته باشد. همچنین باید در آزمون عملی و تئوری قبول شده و تحقیق خود را نیز ارائه دهد.
دوره S-i-v
دوره اس آی وی : دوره ای است با اجراي عملي حالتهاي ناپایدار در پرواز و دیگر مانورهای مربوطه
دوره ای است تخصصی برای خلبانان مجرب، در این دوره به خلبان آموخته می شود که چگونه مسافر را با خود حمل و بسلامت فرود بیایند.
داشتن گواهینامه متوسطه برای شروع دوره تندم ضروریست. پس از طی دوره، خلبان تا یکسال فقط مجاز به حمل کردن مسافری است که خلبان باشد و بعد از یکسال او می تواند مسافر غیرخلبان نیز حمل کند.
تاریخچه آموزش پاراگلایدر
در سپتامر سال ۱۹۶۵ باریش که با ناسا همکاری می کرد خبر پروازش را با چتر ساخته خودش را منتر کرد که به عنوان مخترع احتمالی پاراگلایدر معرفی شده است .
ناسا توانست با این مدل یک راکت عظیم الجثه را وارد جو کرده و به سلامت بنشاند در سالهای بعد پاراگلایدر رفته رفته از قالب یک وسیله نظامی خارج شده و علاقمندان به پرواز را به خود جذب کرده است .
همزمان با استقبال ویژه علاقمندان به پرواز علم طراحی پاراگلایدرها هم روز به روز پیشرفت کرده و هر پاراگلایدر سریعتر و با قابلیت سرش بیشتر طراحی و ساخته شده و هر روز روکرهای جدیدی به ثبت می رسد.
پاراگلایدر در دو رشته آکروباس (نمایشی) و مسافت مسابقه در سطح قهرمانی جهان برگزار می شود.
کشور هایی مثل فرانسه با وجود تعداد زیادی پرنده هایش لیگ پاراگلایدر برگزار می کند .
اخیرا بیشترین مسافتی که توسط پاراگلایدر پیموده شده ۵۰۲ کیلومتر به ثبت رسیده است.
آنالیز نام پاراگلایدر
نام پاراگلایدر متشکل از ۲ بخش است. بخش اول (Para) که برگرفته از Parachute به معنای چتر و بخش دوم (Glider) به معنای آنچه عملیات سرش انجام می‌دهد.
پس نام Para glider به معنای چتر سرنده است و از آنجا که احتمالا” پرواز پاراگلایدر را دیده اید و مشتاق آن شده اید ، سر خوردن آن را در آسمان هم مشاهده کرده اید.
تجهیزات آموزش پاراگلایدر چیست؟
هارنس
کلاه
بال
چتر کمکی
Canopy بال
بخش پارچه‌ای که در هنگام پرواز بالای سر خلبان قرار می‌گیرد و متشکل است از بخشهای لایه رویین ، لایه زیرین ، حفره ها ، دریچه های عبور و ریب
Upper Surface: لایهی رویین بال
Lower Surface: لایهی زیرین بال
Cell: حفره هایی که در قسمت لبه حمله قرار دارند و هوا از این حفره ها به داخل بال نفوذ میکند.
Rib: دیواره هایی که حد Cell ها را معین می‌کنند و شکل بال را در قسمتهایی ثابت نگه می‌دارند.
Cross Port: حفره هایی که درون Cell و روی Rib ها قرار دارند و وظیفه ی به جریان انداختن هوا در تمامی حجم بال را به عهده دارند.
پایدار کننده Stabilizer: بخشهایی از بال که در ۲ انتهای خط اسپن قرار دارندو وظیفه‌ی آنها مقابله با جمع شدگی آکاردئونی بال است.
Line بند
بند هایی که از یک سو به لبه پایینی و از سوی دیگرتوسط قلاب ها به تسمه ها متصل اند. این بند ها ضمن قدرتی که دارند ،دارای خاصیت ارتجاعی هم می‌باشند به گونه ای که در چرخشهای سریع مانند اسپیرال چیزی حدود cm2 تغییر طول می‌دهند.
Riser تسمه
تسمه ها تسمه هایی هستند قوی که از طرفی به بند ها و از طرف دیگر در هنگام پرواز به کارابین ها متصل می‌شوند. در حال حاضر اکثر کارخانجات بالهایی با ۴ تسمه در هر طرف تولید می‌کنند که به ترتیب از Aتا D نامگذاری می‌شوند.
تسمه A به قسمت جلوی لبه پایینی به وسیله ی بند ها متصل است و تسمه D هم به وسیله ی بند های خود به قسمت انتهایی لبه پایینی متصل است.
Brake ترمز
ترمز ها وظیفه ی کنترل سرعت و جهت را به عهده دارند.بند ترمز به بخش انتهایی بال و حلقه هایی به نام Toggleتاگل متصل میشود.
Harness صندلی
(Harness) ازادوات مهم پرواز است. صندلی ضمن آنکه وسیله ی نشستن خلبان است، از بدن خلبان خصوصا” ناحیه ستون فقرات وی در مقابل ضربه محافظت میکند( به وسیله محافظ پشت یا کیسه هوا). صندلی شامل یکسری بند های مهار کننده ی سینه و پا به همراه قلابهای مربوطه میباشد.این بندها قابل تنظیم می‌باشند.
میزان کشیده گی بند ها باید به اندازه ای باشد که صندلی روی بدن خلبان سر نخورد و در عین حال خلبان توانایی دویدن داشته باشد .
وسیله ی ارتباط صندلی به بال کارابین Carabineer است که به صندلی و تسمه ها متصل میشود.
چتر کمکی
چتر کمکی هنگامی که در حالت بسته قرار دارد ،همانطور که در شکل مشاهده می‌کنید معمولا” در قسمت زیرین و یا کنار صندلی قرار می‌گیرد.
دستگیره ی رها کننده ی کمکی بسته به طراحی کارخانه ی سازنده صندلی ، در موقعیت های مختلف قرار می‌گیرد معمولا این دستگیره در کناره های صندلی نصب میشود.
اجزای تشکیل دهنده پاراگلایدر :
۱ – سطح بالایی
۲ – سطح پایینی
۳ – RIb
۴ – diagonal Rib
۵ – Upperline Cascade
۶ – Middle Line Cascade
۷ – Lower Line Cascade
۸ – Risers
بال پاراگلایدر یا کانوپی که شامل دو لایه پارچه است که به قسمت های جانبی داخلی متصل می شود به نحوی که ردیفی از Cell ها را داشته باشیم.
با باز رها کردن اکثر Cell ها تنها در گوشه هدایت کننده، هوای وارد شونده بال را متورم می کند، بنابراین این فرم را حفظ می کند.
بال های پاراگلایدر مدرن از مواد با غلظت بالا از قبیل پلی استر یا پارچه نیالون ساخته شده است.
همچنین از سال ۱۹۹۰ به بعد این پاراگلایدر های مدرن بعضی از Cell های هدایتگر کناری برای تشکیل یک مقطع ایرودینامیکی مشخص تر، بسته می شود.
سوراخ هایی در Rib های داخلی اجازه ورود یک جریان آزاد هوایی از Cell های باز به این Cell های بسته می دهد.
خلبان زیر بال با شبکه ای از خطوط معلق جای می گیرد.
عملیات با دو ست رایزری که از طول کوتاه و جان قوی دارند شروع می شود.
هر ست با یک کارابینر به هارنس پیوست می شود.
Canopy از بخش های زیر تشکیل شده است:
۱ – Upper Surface : لایه رویین
۲ – Lower Surface : لایه زیرین
۳ – Cell : حفره هایی که در قسمت Leading Edge قرار دارند و هوا از این حفره ها به داخل کانوپی نفوذ می کند.
۴ – Rib : دیواره هایی که حد Cell ها را معین می کنند و شکل کانوپی را در قسمت هایی ثابت نگه می دارند.
۵ – Cross Port :حفره هایی که درون Cell و روی Rib ها قرار دارند و و ظیفه به جریان انداختن هوا در تمامی حجم Canopy را به عهده دارند.
۶ – Stablizer : بخش هایی از Canopy که در ۲ انتهای خط Span قرار دارند و وظیفه آن ها مقابله با جمع شدگی آکاردئونی بال است.
تاریخچه پاراگلایدر
در کتابها و مقالات مختلف ، با روشهای گوناگون به تاریخچه پرواز اشاره شده است.
اما آنچه در مورد تمامی نگاشته ها یکسان است بیان شوق انسان از ابتدای عصر غارنشینی تا به امروز نسبت به پرواز است. دلیل این مدعا غارنوشته های کهن ، یافته شده در مناطق مختلف دنیا است.
در گذشته‌ی ایرانیان باستان می‌توان نشانه‌هایی از شوق به پرواز یافت.همانطور که در متون یونانیان قدیم هم اشاراتی به پگاسوس، اسب خیالین بالدار شده است که نمونه ای از تفکر مردم آن زمان نسبت به پرواز بوده است.
اما شروع انقلاب پروازی به دست توانای لئوناردو داوینچی رقم خورد. فردی که تا هنگام مرگ ، رویای پرواز در سر می‌پروراند. البته در آن زمان وی موفق به ساخت و آزمایش تمام طرح های خود نشد اما اخیرا” یکی از طرح های وی از روی نقشه های بجا مانده از او ساخته شد و به پرواز درآمد.
تفکر ساخت پاراگلایدر به سپتامبر ۱۹۵۶ باز میگردد. هنگامی که David Barish که همکاری هایی هم با سازمان ناسا داشت اولین پروازش با سیل وینگ را انجام داد.
در آن زمان وی به فکر ساخت وسیله ای شبیه به سیل وینگ شد با این تفاوت که قادر به حرکت به سمت جلو هم باشد.
در اوایل دهه ۷۰ میلادی استفاده از پاراشوت های رم ایر برای انجام یدک کشی پرواز در بین انگلیسی ها رواج یافت. پاراشوت هایی که به وسیله یدک کش ،کشیده می‌شدند و سپس در ارتفاعی معین رها می‌شدند.
پاراشوت هایی که یدک کشیده می‌شدند فرود سختی داشتند.
در این هنگام بود که برخی به فکر ساخت چتری با فرود بهتر افتادند.
در سال ۱۹۷۸ ، سه تن از پاراشوتیست های فرانسوی به نامهای Jean-Clude Betemps ، Andre Bohn و Gerard Bosson تکنیک دویدن و برخاستن از شیب را در منطقه Mieussy فرانسه ارائه کردند و به این ترتیب آنها اصلی ترین اقدام را در جهت تعالی پاراگلایدرانجام دادند و همچنین Mieussy را به عنوان مهد
پاراگلایدرمعرفی کردند.
یک سال بعد Gerard Bosson ،پاراگلایدر را در مسابقات جهانی هنگ گلایدینگ مورد نمایش قرار داد و در نهایت ۱۰ سال بعد هم اولین دوره مسابقات پاراگلایدینگ در ناحیه Kossen در اتریش برگزار شد.
آموزش پاراگلایدر مقدماتی
آموزش دوره بیگینر یا مقدماتی پاراگلایدر(Beginner)
در این دوره همانطور که مشخص است معمولاً هنرجو هیچگونه آشنایی یا تجربه ای در مورد پرواز یا تجهیزات پروازی ندارد و برای اولین بار اقدام به آشنایی و یادگیری این رشته ورزشی و هنر پرواز کرده است.
در این مرحله هنرجو مراحل گوناگون،اما ساده و تکنیکهای ابتدایی را فرا خواهد گرفت،سعی شده در توضیحات کمترین استفاده از لغات و یا اصطلاحات تخصصی این رشته ورزشی شود تا مخاطب به راحتی مراحل را درک کند.
اولین مرحله آموزش پرواز پاراگلایدر
اولین مرحله، مرحله ی آشنایی هنرجو با نحوه ی درست باز کردن و چک کردن چتر است و نحوه ی صحیح متصل کردن چتر به صندلی و پوشیدن صندلی و گرفتن حالت موردنظر برای تیک آف و به پرواز درآوردن چتر بر روی زمین و کنترل چتر روی زمین و هدایت دقیق چتر به سمت نقطه ی مورد نظر مربی و خارج کردن چتر از حالت پرواز و جمع کردن صحیح چتر و انتقال آن به محل مناسب،تیک آف یا محل پک کردن چتر.به طور معمول این جلسات که به چتر کشی بر روی زمین معروف اند حداکثر ۷ جلسه میباشد.
مرحله دوم آموزش پرواز پاراگلایدر
پس از کسب تجربه و مهارت لازم در مرحله اول هنرجو آماده کسب تجربه ای بهتر و بیشتر خواهد بود که به تپه کوتاه معروف است.
در این مرحله هنرجو را به یک تپه ی کوتاه که کمتر از ۲۰ متر ارتفاع دارد خواهیم برد و در یک فضای امن و راحت اقدام به پروازهای کوتاه خواهد کرد و هدف کلی در این مرحله نحوه ی درست تیک آف کردن یا بلند شدن و فرمان دادن درست به چتر و فرود دقیق و زیبا بر روی پاهای خود خواهد بود و هنرجو این تجربه را بدست خواهد آورد.
مرحله سوم آموزش پرواز پاراگلایدر
سپس هنرجو آماده پرواز از ارتفاع بلند است ولی برای اینکه مربی از عکس العملهای هنرجو یک بک آپ داشته باشد اقدام به یک پرواز دونفره که اصطلاحاً تندم میگویند خواهد کرد و از ارتفاع ۸۲۰ متری پرواز را شروع خواهند کرد و از ابتدای پرواز مربی کنترل چتر را به هنرجو خواهد سپرد تا هنرجو به طورِ کامل پرواز را در اختیار بگیرد و تا آخرین لحظه ی فرود(لندینگ) که آخرین مرحله ی پرواز است کنترل با هنرجو خواهد بود.
در این پرواز مربی از نزدیک شاهد کنترل و فرمان دادن هنرجو خواهد بود و هر ایرادی که داشته باشد در حین پرواز مربی اصلاح کرده .
هنرجو بدون ایراد آماده پروازهای انفرادی خود خواهد بود.
مرحله چهارم آموزش پرواز پاراگلایدر
دراین مرحله هنرجو میتواند با کمک مربی حاظر در تیک اف، تیک افی امن را داشته باشد.
و وسیله خود را همان طور که به پرواز در آورده است به خوبی کنترل کند.
در طول این مدت مربی اورا با بی سیم کوچ میکند و در آخر بافرودی زیبا پرواز خودرابه پایان میرساند.
حال به هنر جو واژه سولویی(solo) اطلاق میگردد.
کلاس تئوری بنا به پیشرفت هنرجو در کلاس برگزار خواهد شد تا هنرجو بصورت کامل مطالب علمی در سطح خود را فرا گیرد.
به وسیله پاراگلایدر ازچه جاهایی می توان پرواز کرد؟
محل مناسب برای به پرواز درآوردن پاراگلایدر كوهها و تپه های به هم پیوسته و مشرف به دشت می باشد. محل برخواستن می بایست دارای شیب مناسب باشد. با پاراگلایدر از دیواره ها و صخره ها نمی توان پرید.هنگام برخواستن لازم است باد مناسب از سمت دشت به طرف كوه وجود داشته باشد وخلبان با دویدن درسراشیبی رو به باد به طرف دشت به پروازدرخواهد آمد.
میزان سختی یادگیری فن پرواز با پاراگلایدر چقدر است؟
یادگیری پرواز مطمئناً به سادگی یادگیری رانندگی است ،آنچه دارای اهمیت بسیاری می باشد این است كه مطالب تئوری لازم را در خصوص هواشناسی،آیرودینامیك و تئوری پرواز باید فراگرفت و به دقت اجرا نمود. بی توجهی به اصول و قوانین پرواز می تواند خطرآفرین باشد.یك خلبان پاراگلایدر باید بتواند خود را ملزم به رعایت كامل مقررات نماید و شاید این سخت ترین بخش یادگیری پرواز باشد.
باشگاه پارادایس با کادری مجرب و تیم قوی مجری آموزش پاراگلایدر پاراموتور چتربازی سقوط آزاد در تهران و همدان تحت نظر سازمان هواپیمایی کشوری ،با اجرای آموزش صحیح و به روز با متد آموزشی جدید بین الملی. با مجوز رسمی از سازمان هواپیمایی کشوری و اداره ورزش و جوانان در خدمت شما علاقه مندان به رشته ورزشهای هوایی میباشد .
لحظاتی به یاد ماندنی را در کنارتان هستیم .
پارادایس با افتخار بر بلندای آسمان